مطالعهای جدید نشان میدهد که بخش عمدهای از سطح زمین در وضعیت بحرانی است و توانایی گیاهان برای حفظ جریانهای حیاتی کربن، آب و نیتروژن کاهش یافته است. مدلسازی جهانی بومکره نشان میدهد که فشارهای انسانی، به ویژه کشاورزی و استخراج منابع، از قرن هفدهم میلادی آغاز شده و امروز ۶۰ درصد زمینها را خارج از محدوده ایمن قرار داده است.
محققان این نقشه را نقطه عطفی علمی میدانند که رابطه بین نیاز انسان به منابع و اثرات آن بر بومکره را روشن میکند. آنها تأکید دارند که حفاظت جامع از بومکره همراه با اقدامات جدی اقلیمی ضروری است تا پایداری اکوسیستمها تضمین شود و نقش منابع زیستی در جذب کربن طبیعی بهینه شود.