یک محقق با بررسی رفتار یک شاه‌باز جوان طی ۱۸ روز مشاهده نمود که او یاد گرفته است تا از صدای چراغ‌های عابر پیاده به عنوان نشانه‌ای برای زمان‌بندی حمله به شکار استفاده کند. این پرنده با درک دقیق الگوهای ترافیکی، از صف طولانی خودروها که در اثر روشن شدن چراغ قرمز ایجاد می‌شود به‌عنوان پوشش استفاده کرده و به گنجشک‌ها و کبوترهایی که از باقی‌مانده غذای ساکنان محلی تغذیه می‌کردند، حمله می‌کند. نکته جالب‌تر اینکه، این چراغ‌ها فقط در ۳٫۷۵ درصد مواقع با صدای مخصوص نابینایان فعال می‌شدند و شاه‌باز دقیقاً در همان زمان‌ها ظاهر می‌شد که احتمال رخ‌دادن این رفتار به‌صورت تصادفی را تقریباً غیرممکن می‌سازد.
این شاه‌باز نه‌تنها موقعیت درخت، خودروها و طعمه را به‌خوبی درک کرده بلکه نقشه ذهنی دقیقی از منطقه ساخته و مفهوم «صدا = زمان طولانی‌تر چراغ قرمز = پوشش بهتر» را در ذهنش ترکیب کرده است؛ نوعی استدلال چندمرحله‌ای که پیش‌تر تنها در کلاغ‌ها یا پستانداران دیده شده بود. این مورد نشان‌دهنده توانایی بالای تطبیق و یادگیری پرندگان شکاری با محیط شهری است. با این حال، پس از خرابی چراغ‌ها در این شهر آمریکایی و تغییر شرایط محلی، شاه‌باز نیز ناپدید شد و دیگر دیده نشد.
منبع: studyfinds