محققان با بررسی صمغ پوست درخت توس که در دوران نوسنگی به عنوان آدامس و چسب استفاده می‌شد، توانستند دی‌ان‌ای انسان‌ها و مواد غذایی آن زمان را استخراج کنند. نتایج نشان داد برخی ابزارهای تعمیر شده با صمغ فقط دی‌ان‌ای مردان و ظروف سفالی تعمیر شده فقط دی‌ان‌ای زنان را داشت، که می‌تواند نشانه‌ای از تقسیم کارها براساس جنسیت در آن دوران باشد.
علاوه بر این، دی‌ان‌ای گیاهان و حیوانات موجود در صمغ و ظروف اطلاعاتی از رژیم غذایی انسان‌های نوسنگی ارائه می‌دهد. میکروب‌های دهانی حفظ شده در صمغ نیز شبیه میکروب‌های مدرن هستند و دید تازه‌ای درباره سلامت دهان پیشینیان فراهم می‌کنند. این کشف، صمغ پوست درخت توس را به منبعی ارزشمند برای مطالعه زندگی و فرهنگ جوامع باستانی تبدیل کرده است.