باستان‌شناسان در شمال‌شرقی فرانسه، در سایت‌های آشنهایم و برگهایم، بقایای اسکلت‌های به‌شدت تکه‌تکه‌شده و بازوهای جداشده را کشف کردند که نشان می‌دهد خشونت و شکنجه به بخشی از مراسم عمومی و جشن پیروزی‌های جنگی اقوام فرانسوی تبدیل شده بود. بازوهای بالایی جدا شده احتمالاً به‌عنوان غنائم جنگی کنده شده و اسکلت‌های کامل متعلق به اسیرانی از مناطق دیگر بوده‌اند که شکنجه و سپس اعدام شده و در گودال‌ها دفن شده‌اند.
تحلیل ایزوتوپی استخوان‌ها نشان داد بازوهای جداشده متعلق به مهاجران نزدیک و اسکلت‌های کامل از جنوب آلزاس بوده‌اند. پژوهشگران معتقدند این قتل‌ها هم نوعی نمایش اجتماعی برای تحکیم اتحاد میان پیروزان و هم قربانی آیینی برای خشنود کردن نیاکان یا خدایان اروپایی بوده است. این مطالعه نشان می‌دهد خشونت در دوران نئولیتیک اروپا نه تنها ابزار جنگ، بلکه نمادی از سلطه و حافظه تاریخی بوده است. البته هنوز هم موزه جمجمه‌های سرهای بریده شده توسط رژیم فرانسه طی دوره استعمار در پاریس دایر است.