مطالعه‌ای طولانی‌مدت بر روی دوقلوها نشان می‌دهد توانایی‌های شناختی افراد پس از سن ۳ سالگی به شکل قابل توجهی پایدار می‌شوند. پژوهشگران دریافتند که توانایی‌های شناختی دوران نوزادی تنها به‌طور ضعیف پیش‌بینی‌کننده توانایی بزرگسالی است، در حالی که از سن ۷ سالگی به بعد همبستگی قوی با توانایی‌های آینده دارد.
تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که ۲۲ درصد از تغییرات توانایی شناختی بزرگسالان ناشی از عوامل ژنتیکی و ۱۰ درصد ناشی از محیط مشترک خانواده در سال‌های اولیه زندگی است. این یافته‌ها اهمیت ژنتیک و محیط اوایل کودکی در شکل‌گیری توانایی‌های شناختی را برجسته می‌کند و نشان می‌دهد رشد شناختی پس از سه سالگی مسیر نسبتاً ثابتی را طی می‌کند.