یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که تمدن باستانی سومر در میان‌رودان با تکیه بر آبیاری طبیعی ناشی از جزر و مد خلیج فارس توانست کشاورزی و شهرنشینی را آغاز کند. جزر و مد روزانه آب شیرین را به زمین‌ها می‌رساند و بدون نیاز به زیرساخت‌های پیچیده، مازاد غذایی برای شکل‌گیری شهرهایی چون اور و اوروک فراهم می‌کرد.
با کاهش دسترسی به این منبع طبیعی، سومریان ناچار به ایجاد سامانه‌های آبیاری مصنوعی شدند؛ تحولی که سازمان‌دهی اجتماعی و نوآوری مهندسی را به همراه داشت. پژوهشگران معتقدند این همکاری اولیه میان انسان و طبیعت می‌تواند الهام‌بخش راهکارهای پایدار برای مدیریت منابع و توسعه شهری در برابر تغییرات اقلیمی امروز باشد.