تحقیقات نشان می‌دهد که فوران‌های بزرگ آتشفشانی نه تنها دمای جهانی را تغییر می‌دهند بلکه الگوهای بارش و سیلاب در مناطق استوایی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند. فوران‌هایی که گازها را در یک نیم‌کره متمرکز می‌کنند باعث کاهش سیلاب در همان نیم‌کره و افزایش آن در نیم‌کره دیگر می‌شوند، در حالیکه فوران‌هایی با پراکندگی در هر دو نیم‌کره، بارش در مناطق استوایی را کاهش و در مناطق خشک افزایش می‌دهند.
مطالعه روی فوران‌های سانتا ماریا، آگونگ و پیناتوبو نشان داد که تغییر جریان‌های هوایی و جابجایی ناحیه همگرایی بین‌استوایی عامل اصلی این تغییرات است. انتشار دی‌اکسید گوگرد و تشکیل آئروسل‌ها جریان هوا را تغییر داده و بارش را به سمت نیم‌کره مخالف یا مناطق خشک با بیشترین شدت در سال اول پس از فوران سوق می‌دهد،.